Knor het biggetje

Knor, ik ben een bigdoor Livia Vandendaele
Op een dag zong ik één van mijn lievelings liedjes.Mar wat ik niet wist is dat dat liedje betoverd was.En ineens was ik een big!Zo raar!Ik zei mijn laatste woorden in het Nederlands en zei verder, knor knor knor en knor.En ik zat ook ineens in een bos; dat was ook zo raar.Maar onbewoond... maar, wat zag ik daar bewegen?Een heel lief konijntje.En toen zei die: "hé Pam, we zochten je! Pemmetje en Pom zoeken je ook.""Maar nu ben ik de ster en ik vind jou," zei het konijn opschepperig."Maar wie ben jij?""Dat weet je toch, Pom!" "Sorry, maar het is Pam, zo ver ik nog weet. Ik snap het niet, zei het konijn. Ik heb een harde klap tegen mijn hoofd gekregen, denk ik en daarom denk ik dat ik je naam ben vergeten" zei ik En ik zei ook nog dom (dat was de bedoeling) "en denk erom ik denk het" "Ja ja kom we gaan naar Pemmetje en Pom." "Wie zijn dat?" "Je broer en je zus pam!""O ja.had ik een broer en een zus, o dat is leuk!" Ik kreeg opeens een raar gevoel in m'n buik en ik ging terug naar België.