de portemonnee

Anneke verveelde zich vreselijk. Het was woensdagmiddag en haar beste vriendin Netty was naar de verjaardag van haar tante. Dat was jammer want ze had juist iets leuks bedacht, ze zouden samen lekker gaan spelen op haar kamertje; ze had een heel mooi poppenhuis en misschien konden ze nog even oefenen voor de Play –Back show die over twee weken in de Wissel werd gehouden.
Zij zou Madonna zijn en Netty, Britney Spears. Ze moesten nog wel flink oefenen want het was best moeilijk! Ze liep op het Ledeganckplein en liep verveeld tegen de bladeren te schoppen die daar lagen. Opeens voelde ze iets hards, Au! Dat deed een beetje pijn, lag daar nu een steen of zo?
Ze bukte, jeetje het was een portemonnee! Ze raapte hem snel op en ging een beetje buiten adem op een bankje zitten in de speeltuin Trijntje. Er was verder niemand, waar was iedereen? Nou ja, het was ook geen lekker weer, het waaide veel te hard en de lucht was druilerig grijs.Ze maakte nieuwsgierig de portemonnee open en zag meteen de foto; ze kende die mevrouw, het was mevrouw de Wit die woonde aan de overkant van het plein.
Ze keek nog verder, ze schrok, er zat 550 Euro in; wat een boel geld! Daar kon je een hoop mee doen! Ze kon metéén een nieuwe fiets kopen en ook nog een step; ze zou rijk zijn! Maar hoe moest ze dat doen?Ze kon toch niet ineens al die dingen gaan kopen? Iedereen zou zich immers afvragen waar al dat geld vandaan kwam? Nee dat kon zo niet en het zou ook héél stiekem zijn als ze dat geld zou houden.
Stel je voor dat haar eigen oma dat geld verloren had, wat zou ze verdrietig zijn.Weet je wat? Ze ging de portemonnee meteen naar oma de Wit brengen en ineens herinnerde ze zich een oud gezegde van oma;eerlijk duurt het langst. Ze belde bij mevrouw de Wit aan en even later ging de deur op een kier open.
"Dag mevrouw de Wit", zei Anneke. "Dag meisje, wat kom je doen? Anneke zag dat haar ogen een beetje rood waren en verder zag ze er ook verdrietig uit.
"Kijk eens mevrouw de Wit, ik heb uw portemonnee gevonden!" "Waar heb je hem gevonden meisje?" Anneke vertelde precies hoe het gegaan was.
"Meisje, wat ben ik blij!", ik wist niet hoe ik de komende maand zou moeten eten enzovoorts want dat was het geld dat ik daarvoor nodig had." Ineens gingen de ogen van mevrouw de Wit stralen en ze zei,"Ik zal je moeder even opbellen want ik wil haar iets vragen."
Anneke mocht ondertussen een glaasje limonade uit de keuken pakken en kon het gesprek dus niet horen. Toen ze weer in de kamer kwam gaf mevrouw de Wit haar een enveloppe, die ze aan haar moeder moest geven. "Bedankt hoor meisje dat je zo eerlijk was om de portemonnee terug te brengen." Anneke ging naar huis en gaf de enveloppe aan haar moeder, die het hele verhaal wilde horen.
Anneke was wel nieuwsgierig wat mevrouw de Wit geschreven had. Haar moeder lachte en zei, "Weet je wat hierin zit?" 50 Euro heb je gekregen van die lieve mevrouw en weet je, jij hebt nu precies genoeg geld om die mooie fiets te gaan kopen bij Lenta." "Hoera!, juichte Anneke, morgen gaan we die mooie fiets kopen! Ze dacht bij zichzelf; dit is een fijn gevoel want nu zijn er een heleboel mensen blij; Mevrouw de Wit, mijn vader en moeder en ikzelf! Ja eerlijk duurt het langst!.